ఇలాగ కూడా కలవనీయరా...?!
ప్రేమించటం, ఆ ప్రేమను పొందటంలో ఉండే సంతోషం అంతా ఇంతా కాదు. అదే ప్రేమను కోల్పోయినవారి జీవితాలు శూన్యం అవుతాయనడానికి నిదర్శనంగా నిలిచాడు ఈ యువకుడు. అమర ప్రేమికుడు అవుదామనుకున్న ఇతగాడి ఆశ కూడా నెరవేరలేదు. "ఇలాగ కూడా మమ్మల్ని కలవనీయరా..?" అంటూ దీనంగా అడుగుతూ, కుమిలి కుమిలి ఏడుస్తున్న ఈ ప్రేమికుడి కథను వింటే మనకు కూడా కళ్లు చెమ్మగిల్లకమానవు.
ఇక వివరాల్లోకి వస్తే... పాకిస్థాన్‌లోని ఇస్లామాబాద్‌కు చెందిన ముల్తాన్ అనే యువకుడు తన బంధువైన ఒక అమ్మాయిని ఎంతగానో ప్రేమించాడు. ఏదేని పరిస్థితుల్లో ఆమెను పెళ్లి చేసుకోలేని పక్షంలో జీవితాంతం ఆజన్మ బ్రహ్మచారిగా మిగిలిపోవాలని కూడా నిర్ణయించుకున్నాడు. ఈలోపు ఆ అమ్మాయికి మరొకరితో పెళ్లయిపోయింది. సర్లే అనుకుని మనసుకు సర్దిచెప్పుకుని బ్రహ్మచారిగానైనా మిగలాలని ముల్తాన్ అనుకున్నాడు.
అయితే.. ఆ అమ్మాయి రెండు రోజుల క్రితం మరణించింది. దీంతో గుండె పగిలిన ముల్తాన్, ఎలాగైనా సరే ఆమెతో కలసి పైలోకాలకు వెళ్లిపోవాలని నిర్ణయించుకున్నాడు. అనుకున్నదే తడవుగా శ్మశానానికి వెళ్లి, తన ప్రేయసి సమాధి తవ్వి అందులో తాను సజీవంగా ఖననమయ్యాడు. వృత్తి రీత్యా డాక్టర్ అయిన ముల్తాన్ సమాధి అయ్యేందుకు ముందుగా నిద్రమాత్రలు కూడా మింగాడు.
కథనలా ఉంచితే... పూడ్చి ఉన్న సమాధిని మళ్లీ ఎవరో తవ్వినట్లుగా గమనించిన స్థానిక ప్రజలు దగ్గరికి వచ్చి చూశారు. లోపల ఓ మహిళ శవంతోపాటు అపస్మారక స్థితిలో ఓ వ్యక్తి పడి ఉండటాన్ని గమనించిన వారు పోలీసులకు సమాచారం అందించారు. వెంటనే రంగంలోకి దిగిన పోలీసులు ముల్తాన్‌ను రక్షించారు. అపస్మారక స్థితిలో ఉన్న అతణ్ణి స్థానిక ఆసుపత్రికి తరలించారు. అక్కడ చికిత్స తరువాత ఇతను ప్రస్తుతం కోలుకుంటున్నాడు.
అయితే... ప్రేయసిని మాత్రం మరచిపోలేని ముల్తాన్ కుమిలి, కుమిలి ఏడుస్తున్నాడు. చావులోనైనా తన ప్రేమికురాలితో కలవాలన్న అతడి ఆకాంక్ష అలా భగ్నమైంది. కాగా, ఇతడిని బయటికి తీసిన తరువాత ప్రియురాలి సమాధిని యధావిధిగా పూడ్చివేసి, ఆమె ఆత్మ శాంతించాలని ప్రార్ధనలు చేశారు.
ముల్తాన్ ప్రియురాలి కుటుంబ సభ్యులు, అతడిని క్షమించి వదిలేయమని పోలీసులను కోరినప్పటికీ... చట్టప్రకారం అతడిపై చర్య తీసుకోక తప్పదని పోలీసులు అంటున్నారు. మరణంలోనైనా ప్రేయసికి తోడుగా వెళ్లాలనుకున్న ముల్తాన్ కోరిక నెరవేరకపోగా... పోలీసులు, జైళ్లు, కోర్టుల చుట్టూ తిరిగే పరిస్థితి మాత్రం తప్పటంలేదు. పాపం.. ముల్తాన్... ప్రేయసి లేక, చావు రాక, చనిపోయే స్వేచ్ఛ లేక... పిచ్చి ప్రేమికుడిగా మాత్రం మిగిలిపోయాడు.
ప్రతిదీ ఇష్టంగా చేయటమే..!
ఎంత పని ఒత్తిడిలో ఉన్నా... ఇతరేతర వ్యాపకాలలో మునిగి ఉన్నా.. తన కోసం రెండు కళ్లు ఎదురుచూస్తూ ఉంటాయన్న ఫీలింగే ప్రేమ. తనకేదయినా అయిన మరుక్షణం ఆ రెండు కళ్లు వాలిపోతాయన్న అనుభూతే ప్రేమ.
జీవితంలో ప్రేమ ఉన్నట్లుగానే... కోపం, అసహనం, అసూయ, కొంచెం ద్వేషం, మరికొంచెం ప్రళయం.. అన్నీ ఉంటాయి. అన్నీ ఉండటం కూడా ప్రేమే..! ఇవన్నీ ఉంటేనే అసలు ప్రేమ విలువ తెలిసేది. ఇవన్నీ సహజం అనేది తెలుసుకోవాలి. ఇవన్నీ ఉంటాయి గనుకనే జీవితం వైవిధ్యభరితంగా ఉంటుంది.
భార్యాభర్తలు ఇద్దరూ తమలో తాము పేచీ పడాలి, గొడవపడాలి, రాజీపడాలి, కలసిపోవాలి. కలహానంతర కలయిక ఒక మధురానుభూతి, మధురాతి మధురం.
ఆఫీసు నుండి భార్యో, లేదా భర్తో ఆలస్యంగా వస్తే... ఆ ఆలస్యాన్ని అతని లేదా ఆమె జ్ఞాపకాలతో, తలపులతో ఎంజాయ్ చేయగలిగేలా ఉండాలి. ఎందుకు ఆలస్యం అయ్యిందో అని తపన పడగలగాలి. ఎదురు చూస్తున్న వ్యక్తి ప్రత్యక్షమయిన మరుక్షణం ఆ తపనంతా ఎగిరిపోవాలి. దగ్గరకు తీసుకుని సానునయంగా ఒక్క స్పర్శ. అదే ప్రేమను నిరంతరం జ్వలింపజేసే ఒక ప్రక్రియ.
కారణాలు ఏవయినా కావచ్చు, మనుషులు ఒకరితో ఒకరు కమ్యూనికేట్ కాకపోవడమే అసలయిన ప్రేమ రాహిత్యం అని చెప్పవచ్చు. ప్రేమకు కమ్యూనికేషన్ చాలా ముఖ్యం. పది నిమిషాలు మనసు విప్పి మాట్లాడుకుంటే, గుండెల నిండా పేరుకున్న భారం ఎగిరిపోతుంది. హృదయాలు తేలికవుతాయి.
ప్రేమకు, బానిసత్వానికి పెద్దగా తేడా లేదు. ఎదుటివారు చెప్పిన ప్రతిదీ ఇష్టంగా చేయటమే ప్రేమ. అయిష్టంగా చేయడం బానిసత్వం. అలా అని ప్రేమ బానిసత్వం కాదు. ఈ రెండింటి మధ్యా విభజన రేఖ తెలియక చాలామంది పెళ్లంటే దాస్యం అనుకుంటుంటారు. జీవితం అనే దీప శిఖకి పెళ్లి అనేది ప్రమిద అయితే ప్రేమ అనేది ఆధారం.
"శృంగారం"- "బూతు"
పర్ణశాలలో వచ్చిన నేటి చిత్ర నాయికల వేషధారణ గూర్చిన టపాపై వచ్చిన వ్యాఖ్యలు చదువుతుంటే "శృంగారం-బూతు" అంటూ వచ్చిన వాదన గూర్చి ఆలోచిస్తుంటే వచ్చిన భావాల అక్షర రూపమీ టపా. శృంగారం మరియు రిలేటెడ్ విషయాల మీద నిర్మోహమాటమైన చర్చ కాబట్టి ఇష్టమైన వాళ్ళే చదవండి.
"శృంగారం" "బూతు" అంటూ విడదీసే ఈ రెంటిలో నాకు తేడా అంతగా కనపడి చావదు ఎంత వెతికినా. ఇందులో నాకు కనిపించే తేడా అల్లా "క్లాసు-మాసు" అంటూ మనం కల్పించుకున్న కృత్రిమ తేడాలే.
సూటిగా చెప్పుకుంటే "శృంగారం" అనేది "శారీరిక కలయికకు" "మానసికం" అనే చీర కట్టి అలంకరణ చేసి చూసుకొనే ఒక కోమలమైన భావన. ఇంకా సూటిగా చెప్పాలంటే "It is like foreplay". కలయికకు సంబంధించినదే కాకపొతే సున్నితంగా, కోమలంగా వర్ణించటం...ఊహించటం..జరగటం. అంతే. నేను ఇక్కడ "ప్లేటోనిక్ లవ్" లేదా "అమలిన శృంగారం" లాటి పెద్ద పెద్ద విషయాలకు పోవట్లేదు ఎందుకంటే "శృంగారం" అనే దానికి అర్థం నేను పైన చెప్పినదే ఎక్కువ శాతం మంది అనుకుంటారు అని నా భావన.
ఇక్కడ ఇంకోటి చెప్పుకోవలసినది ఏమిటంటే "శృంగారం"కు కొంచం పెద్ద పీట వేస్తాము....ఉట్టి "కలయిక/సంభోగం" కంటే ....అయితే ఎందుకు అన్న విషయం ఆలోచించాలి...ఆలోచిస్తే అది కూడా "మాసు క్లాసు" తేడా లాగే అనిపిస్తుంది నాకు. శృంగారం అన్నది ఎక్కువగా మానసికమై ఉందని నిర్వచించటం వలన...పూర్తీ శారిరికాంశమైన సంభోగానికంటే దానికి ఎక్కువ స్థాయి కల్పించబడింది.....కాని నిజంగా ఆలోచిస్తే పైన చెప్పినట్టు అది ఒక రకమైన రిఫైన్డ్ ఎక్ష్ప్రెశన్ అఫ్ లవ్ మేకింగ్ ఆర రిఫైండ్ థాట్ అఫ్ లవ్ మేకింగ్ బట్ ఇట్ ఇస్ శ్యూర్లీ అబౌట్ లవ్ మేకింగ్(i.e in my opinion romance is nothing but an refined expression of love-making or refined thoughts of love-making but it is surely about love-making).
ఇక "బూతు"......దేన్ని బూతు అంటాము అంతే ఆ నిర్వచనం యొక్క లక్ష్మణ రేఖ కాలాన్ని బట్టి మారుతుంటుంది.....కొన్నేళ్ళ క్రితం సినిమాలలోనే కథా నాయిక బొడ్డు చూపిస్తే అది బూతు అనుకునే వారు...కాబట్టి అందరు చక్కగా పైన కట్టుకుని "బూతు" లేకుండా చూపేవారు...అదే నేటి కాలంలో "అందం లేదా ఆకర్షణ" అయిపొయింది...కాబట్టి బూతు అనేది లక్ష్మణ రేఖలతో నిర్వచించ కుండా ఇంకో దేనితోనో నిర్వచించాలి....అదీ ప్రయత్నిద్దాం.
ఆలోచిస్తే "బూతు" అనేది శారీరిక కలయికకు సంబంధించి సూటిగా మాటాడటం, చూపటం, చెప్పటం అనుకోవచ్చు...ఉదా ఈ టపాకు దారి తీసిన మహేష్, సుజాత గార్ల టపాలచర్చాంశమైన "కథా నాయికల కురచ బట్టలు"....మామూలుగా ఒక బిచ్చగత్తె చిరుగు బట్టలతో కనిపిస్తే ఇలాటి వేగతులూ, అసహ్యాలు, అవమాన భారాలు రావేమో....ఇక్కడ "సంభోగ వస్తువు" గా "కథానాయికల/నాయకుల వేషధారణ/కదలికలు/మాటలు/చేష్టలు"ఉన్నాయి కనుక "బూతు" అయ్యాయి. చిన్న చూపు చూడబడుతున్నాయి..ఎందుకంటే ఇక్కడ మానాసిక కాంపోనెంట్ లేదు కనక.....కోమలం, తెరచాటుదనం లేదు కనక..సూటిగా పచ్చిగా ఉంది కనుక. ఇంకా సూటిగా చెప్పుకోవాలంటే "మాస్" కనుక.
నాకు అర్థం కానిది ఒకటే......
శృంగారం ....బూతు...రెండు కూడా సంభోగ సూచక విషయాలే....
"ఒకటి నీటు...ఒకటి నీటు".
"ఒకటి క్లాసు..... ఒకటి మాసు"...
"ఒకటి మానసికంతో మిళితం ..ఇంకోటి పచ్చి శారీరికం".....
"ఒకటి కొందరు భావుకులు మాత్రమె అనుభవించే స్థితి" "ఇంకోటి అశేష జనావళి ఒప్పుకున్నా ఒప్పుకోక పోయినా స్ఫందించేది"
మరెందుకు ఒక దానికి పెద్ద పీట...ఇంకో దానికి చిన్న చూపు..తిరస్కారం?
సామాజిక ప్రభావం వలన అని కొందరు అంటారు.....పెరిగే వయస్కుల పై పడే ప్రభావం వలన ఇంకొందరు అంటారు.....
నిజంగా "శృంగారం" వలన ఈ ప్రభావాలు లేవా?
ఎందరు "మిల్స్ అండ్ బూన్స్ రొమాన్సెస్" లేదా "సపరివార వార పత్రికల"మధ్య పేజీల్లో ప్రచురితమైన "సెంటర్ సేన్సేషన్స్ " "సరసమైన కథలు" చదివి "సంభోగం" గురించి కలలూ ఊహలూ పెంచుకోరు?
ఎందరు "శృంగార నాయికల" గూర్చి, ప్రభందాలు, శృంగార కావ్యాలు చదివి తమ జీవితాలకన్వయించుకోరు?
వీటికి జవాబులు మనకు తెలీవు ఎందుకంటే వీటి మీద పరిశోధనలు జరగలేదు కనుక...కాని "ఉట్టి బూతు" అనే వాటి ప్రభావం మాత్రం బయట కనపడుతోంది కాబట్టి అది తప్పు అయిపోతుంది....
నా ప్రకారం శృంగారమయినా, బూతు అనేవి అయినా....ఎంత ప్రభావం చూపెడుతున్నాయి అనేది ఆ ఆ వ్యక్తుల వ్యక్తిత్వం పై కూడా ఆధారబడి ఉంటుంది. వ్యక్తిత్వం అనేది మనుషుల పుట్టుక, పెంపకం, చుట్టూ ఉన్న వాతావరణం మీద...... అంటే.....క్లుప్తంగా చెప్పాలంటే వారి "An accident called birth" మీద ఆధారపడి ఉంటుంది....
ఎందుకో నా మనసుకు,
ఒక వర్గం ప్రజలకు నచ్చే "సున్నిత, కోమల ,తెఱచాటు , మానసిక మిళితమైన సంభోగానికి" పెద్ద పీట వేయటం ..........
చాలా మందికి నచ్చేదానిని(వారు ఒప్పుకున్నా, ఒప్పుకోక పోయినా ఇది నిజం) చిన్న చూపు చూడటం లేదా స్తిగ్మటైస్ Stigmatise చేయటం సరి అయింది కాదు అనిపిస్తుంది.
నేనంటే నేనే! (My Take on Identity)
"బ్రాహ్మణుడిని నేను" నేను అని అనుకోటం తప్పా?
"బ్రాహ్మినికల్ ఆటిట్యూడ్" ని ఆడిపోసుకుంటే నాకెందుకు బాధ?
అసలు........
"నేను" అంటే ఏమిటి?
నా అస్థిత్వం ఏమిటి?
నేనంటే నా శరీరం
నేనంటే నా మనసు
నేనంటే నా సంస్కారం
నేనంటే నా ప్రవర్తన
నేనంటే నా ఆశయాలు
నేనంటే నా గతం
నేనంటే నా మతం
నేనంటే నా కులం
నేనంటే నా కుటుంబం
నేనంటే నా రాష్ట్రం
నేనంటే నా దేశం
నేనంటే ఇలాతలం
నేనంటే సౌరకుటుంబం
నేనంటే మానవతం
నేనంటే పురుషజం
నేనంటే కవిత్వం
నేనంటే భావుకత్వం
నేనంటే సున్నితం
నేనంటే భాద్యత
నేనంటే వ్రుత్తి
నేనంటే ప్రవృత్తి
నేనంటే సామాజికత
నేనొక కొడుకు
నేనొక అన్న
నేనొక భర్త
నేనొక భవితవ్యం
నేనొక ప్రస్తుతం
నేనొక జ్ఞాపకం
నేనొక గతం
నేనొక చరిత్రం
నేనొక పిపీలకం
అయినా ......
నేనొక పచ్చి నిజం!!!
అయితే....
నేనొకొక్కప్పుడు ఒకోటి
నేనొకోసారి అన్నీ
నేనింకోసారి కొన్నే
నేనేసారి ఒకోతో
నేనెందుకు అన్నీనో
నేనేపాటి కొన్నో
నేనే నిర్ణయం చేసేది
అంటే....
నేనంటే నిర్ణయం నాదే
నేనంటే నేనే
మరి........
నేనేంటో నాకు తెలిసినపుడు
నేనేంటో నేనే నిర్ణయించేప్పుడు
నేనంటే వేరెవరో చెప్పేదెందుకు?
నేనంటే వారెవరు తెలిపేందుకు?
అహం బ్రహ్మస్మి కాదయా
అహం అహంస్మి
నేనంటే నేనే!
"ఏమంటున్నావు?" నన్ను తలచుకో నేను ప్రత్యక్షమైతా అని "ముగ్గురు మాంత్రికులు" కథలో పింగళుడికి వరమిచ్చినట్టు వరమివ్వక పోయినా తన అవసరం ఉన్నప్పుడు ప్రత్యక్షరమవటం నా మనోజకు అలవాటే అని తెలిసిన నేను ఉన్నట్టుండి వినపడిన స్వరానికి ఉలికిపడక తాపీగా తన వైపు తిరిగాను.
"మనము చర్చించబోయే విషయానికి మానసిక వ్యభిచారమా అని నామకరణం చేశాను" నేను చెప్పాను జవాబు. అసలే సున్నితమైన విషయం అవటం వలన తనను చూడకుండా కళ్లు మూసే జవాబిచ్చాను, విషయంపై ఏకాగ్ర చిత్తునైనట్టు నటిస్తూ.
"నీకు ఎన్ని సార్లు చెప్పినా అర్థం కాదా? నేను నీ మనోజను అంటీ నీ మనోజనితను. నువ్వు కళ్లు మూసుకొని ఏకాగ్ర చిత్తం నటించినా అది బయటి వారి వరకే కాని నీ లోపలి దాన్నైన నా దగ్గర చెల్లదు" అని వినపడ్డా కనులు తెరవలేదు నేను. "ఎంత పిరికి వాడివి!" కొంచం హేళన ధ్వనించింది తన గొంతులో "నీ మనోఫలకపు ప్రతిబింబాన్ని చూడడానికి కూడా ఎంత భయం" ఆన్న మాటలతో ఇంక లాభం లేదని కళ్లు తెరిచాను. ఎదురుగా కూర్చునుంది మనోజ. పాపి కొండల నడుమ దుడుకుతనం లేని గోదారిలా ఉంది స్వచ్చంగా, అందంగా, ఆకర్షణీయమైన ఆంద్ర అమ్మాయిలా.
తన వైపు తను ఒకసారి చూసుకొని "చ! ఎప్పుడూ ఈ లంగా వోణీలేనా? ఆంధ్ర అమ్మాయిలు ఇప్పుడు ఎక్కువగా వేస్తున్న బట్టలు ఏవో తెలీవా?" కొంచం గారాలు పోతూ అనింది. అచ్చు నా భార్య ఎపుడైనా తనకు ఏదైనా కావాల్సి వస్తే నా దగ్గర వాడే స్వరంలో. కొంచం చురుక్కుమనిపించిందేమో నా ఆ భావన "సరే సరే. నీకు ఇష్టమైన బట్టలు కాబట్టి ఇవే తగిలించుకుంటాలే. topic divert చేయకు. చెప్పు అసలు నీ ప్రకారం వ్యభిచర్యమంటే?" దొరికి పోయిన దొంగలా నన్ను టాపిక్ మార్చద్దంటూ తను టాపిక్ మారుస్తూ.
సర్దుకు కూర్చొని చెప్పసాగాను "పెళ్ళయిన తరవాత ఒక స్త్రీ లేదా పురుషుడు...." చెప్పబోతున్నంతలో ఆపి "అంటే పెళ్లి కాని వారు ఏది చేసినా అది వ్యభిచారమవదా?" తన ప్రశ్న. కొంచం బుర్ర గోక్కుని "కాదులే. ఒక స్త్రీ కాని పురుషుడు కాని, తనది కాని స్త్రీ పురుషులతో సంభోగిస్తే అది వ్యభిచారం" అని చెప్పాను. "అయితే ఇంక చర్చ దేనికి. నువ్వు ఇంతవరకు ఎప్పుడూ ఆ పని చేయలేదు. సో నువ్వు వ్యభిచరించనట్టే. పోయి పడుకో నేను వెళ్ళిపోతా. రాత్రి పన్నెందవుతోంది" అని వెళ్లి పోయింది .
ఏదో అసంతృప్తి నాలో ఆ మాట విన్న తరువాత. నన్ను నిర్దోషిగా తేల్చిన తన నిర్ణయం వల్ల కొంచం కూడా సంతోషం కలగలా నాకు. ఆ అసంతృప్తి తను వెళ్ళిపోతోంది అని కూడా కాదు. ఎందుకో మరి? అర్థం కాలేదు.
"నేను చెపుతాను విను" ఈసారి నిజంగానే ఏకాగ్రచిత్తుడనైన నేను కనులు తెరిచే ఉన్నా తన తిరిగు రాక గమనించక పోవటం వల్ల ఉలికిపడ్డా తన స్వరం విని. ఈసారి సాధారణ యువతిలా వేషధారణ పంజాబీ డ్రెస్సులో. సింపుల్గా కనపడుతున్నా ఇందాకటి కంటే ఇప్పుడు విలక్షణంగా ఉంది ఎందుకో మరి?
"ఎందుకంటే ఈసారి నీ మనస్సు నిర్మలంగా ఉంది, విలక్షణంగా మంచి విషయం గూర్చి ఆలోచిస్తున్నవుగా అందుకే." నవ్వి చెప్పసాగింది. "నీలోని ఆ అసంతృప్తికి కారణం అసలు జరగని మన చర్చ." అవును నిజమే అనిపించి మళ్ళీ మొదలెట్టా "కాదు, ఇందాక నేను చెప్పిన నిర్వచనం కాదు వ్యభిచర్యమంటే. నా దృష్టిలో వ్యభిచర్యమంటే ఒక స్త్రీ/పురుషుడు తనది కాని ఇంకో పురుషుడు/స్త్రీ సాంగత్యంలో సుఖించటం. ఆ సుఖించటం అనేది సంభోగం వలన కాని, సంభోగానాలోచనల వలన కాని వస్తే నీచాతి నీచము" ముగించాను నేను కొంచం తీవ్ర స్వరంలో.
"గుస్సా రంగయ్య, కోపం తగ్గయ్య కోపం మనిషికి......." అంటూ ఆకలి రాజ్యంలోని మధురమైన పాట వినిపించింది. ఎక్కడినుంచా అని చూస్తె మనోజ చలవ అది అని తెలిసి హాయిగా నవ్వేసా. అమ్మో బావుందే అనుకున్నప్పుడల్లా మంచి పాటలు వినొచ్చు ఆన్న ఆలోచన నా మదిలో మెదలగానే సమాధానంగా "లేదు. నువ్వు కమల్ హసన్ వి కాదు, నేను శ్రీదేవిని కాను. నీ మదిలో మెదిలిన పాటను నేను వినిపించాను అంతే. " అని చెప్పి మళ్ళీ ప్రశ్నించింది " అంటే స్త్రీ పురుషులిద్దరూ జీవితమంతా ఆనందం తమ భార్య లేదా భర్తా, ప్రేయసీ ప్రియులలోనే వెతుక్కోవాలా?" ఇంకెవరితోనూ ఆనందం పొందవద్దా?"
"అవును" అని చెప్పటం నాకే పరిహాసంగా అనిపించి ఊరకుండి పోయాను. "బ్రతికించావు పో. లేకుంటే తరవాత నువ్వు మనోజ పరిహాసనా స్వరంతో ఇలా అనింది అని మొదలెట్టాల్సి వచ్చేది" అని తను అంటూ ఉంటే ఉడుక్కోకుండా ఉండలేక పోయాను. "అదేమీ కాదు. స్త్రీలు తమ సఖిల వద్దా, పురుషులు తమ స్నేహితులవద్దా ఆ ఆనందం పొంద వచ్చు" అని నేనటమే తరువాయి "బాబు కాస్త ఆ నాలుగు తరాల కిందటి భాష ఆపుతావా లేదా?" అని వినిపించగా "అంటే తమ స్నేహితులతో ఆనందం పొందటంలో తప్పు లేదు అని చెప్పబోయాను" అన్నాను. వెంటనే కరకుగా తను "అయితే మరి ఏమిటి నువ్వు అనే వ్యభిచారం? వ్యభిచారమంటేనే నిర్వచించ లేని వాడివి మానసిక వ్యభిచారం గురించి ఆలోచించే మగాడివా?" అని ప్రశ్నించింది.
ఒక్క సారి పెల్లుబుకొచ్చిన కోపాన్ని అణచటం గగనమే అయింది. నన్ను, నా మగతనాన్ని ప్రశ్నించే అంతటిదా తను? ఆడపిల్ల అయి బ్రతికి పోయింది లేకుంటేనా అని సాగుతున్న నా ఆలోచనలను భగ్నం చేస్తూ వినిపించింది గంభీరంగా నా స్వరం నాకే "నేను ఆడపిల్ల కాదు. నేను నీవే. నీవెంత మగాడివో నేనూ అంట మగాడినే. నీ మగతనం ప్రశ్నించే నేను నా మగతనాన్ని గురించే ప్రశ్నించుకుంటున్నానని గమనించవేం?". అదేంటి అని తల ఎత్తి చూడగా ఎదురుగా నిలిచి నన్ను నేను ప్రశ్నించుకుంటున్న నేను నాకు అగుపడ్డాను. మాయా బజారులో టక్కున SVR సావిత్రిలా మారిపోయినట్టు నా మనోజ నా రూపం దాల్చి ఉంది అక్కడ.
ఖంగుతిన్నాను. "అవును కదా. తను నా మనమే కదా. అందుకే అంత తొందరపాటుగా నోరు జారటం, వెంటనే తప్పు తెల్సుకోవటం, బాధపడటం- ఇవన్నీ నా గుణాలే కదా? మరి నా గుణాలు నాకు ఎదురైతే కోపమెందుకు? అసలు నా మనానికి వేరే రూపెందుకు? ఎందుకు నా రూపులో నన్ను నేను ప్రశ్నించుకోను? సరే వేరే రూపు సృష్టించినా పురుష రూపమెందుకు రాలేదు? సమవయస్కురాలైన స్త్రీ రూపమెందుకు? ఇది కాదా వ్యభిచారము?" పరి పరి విధాల పోతున్న నా ఆలోచనలకు మళ్ళీ అడ్డం పడిందో స్వరం. కాకపొతే ఈసారి నా గార్ధభ స్వరం కాదు ఓ కోకిల స్వరం అది.
"ముమ్మాటికీ కాదు. నే చెపుతా విను వ్యభిచర్యమంటే. ఒక స్త్రీ పురుషులు తమకు సొంతం కాని పురుష స్త్రీ పురుషులతో సంభోగానానందము పొందితే అది వ్యభిచర్యము. సంభోగం శారీరికంగా జరిగితే వ్యభిచారమని, మానసికం అయితే అది మానసిక వ్యభిచారము అని అనాలి. అంటే కాని సాహితీ ప్రక్రియానురక్తులు కాదు వ్యభిచారులంటే ." శిలా సదృశంగా సాగుతున్న తన మాటలకు అడ్డు వేసే ధైర్యం చాలక వింటూ ఉండి పోయా.
"మానసిక వ్యభిచర్యానికి చాలా మంచి ఉదాహరణ నేటి మన చిత్ర వ్యవస్థ. చిన్న చిన్న గుడ్డ పేలికలు కట్టుకొని మన కథానాయికలు, ఫాషనంటూ వొల్లారబోసుకుంటున్న నవతరం కథా నాయకులూ, తెరపై గుడ్డల్లేని తోలు కనపడితే సివాలేసే వీర కళా పోషక ప్రేక్షకులు వీళ్ళందరూ చేసేది మానసిక వ్యభిచర్యము. నటీ నటుల చేత పలు సంభోగనా కదలికలను నృత్యం పేరుతొ చూపెడుతున్న నృత్య దర్శకులు, ధనం మూలం ఇదం జగత్ అన్నట్టు వాళ్లకు భారీ పారితోషకాలు ఇస్తున్న నిర్మాతలూ వారి బ్రోకర్లు." గుక్క తిప్పుకోకుండా చెపుతున్న తను నాకు సప్తపదిలోని అమ్మవారులా కనపడింది.
నేను ఏదో అనబోయేంతలో "ఆగు. నన్ను చెప్పనియ్యి. అసలు నీకు నీ పై చాలా నమ్మకం తక్కువ. అన్నీ తెలుసు అనుకుంటావు కాని నిజంగా లోతుగా ఆలోచించావు.
ఏమిటి అనుకుంటున్నావు? నీ ఆర్కుట్ స్నేహితులు చాలా మంది అమ్మయిలేనా? నీవు నీ చిన్ననాటి స్నేహితులతో మాట్లాడుతున్న వారిలో ఎక్కువ మంది ఆడ స్నేహితులేనా? నీవు అభిరుచులు కలిసాయి అనుకుంటున్న బ్లాగ్స్లో ఎక్కువ శాతం ఆడవారివేనా? నువ్వు వీరందరితో నీ అభిరుచులు పంచుకోవటం, ఆ పంచుకోవటంలో ఆనందం కలగటంతో నీకు ఈ అనుమానం వస్తోందా?
ఛి సిగ్గు చేటు. చదువు ఒక్కటే సంస్కారం నేర్పదు ఆన్న దానికి ఉదాహరణే ఈ నీ సందేహం. ఒక స్త్రీ, పురుషులకు మధ్య ఉండే సఖ్యతకు పేరు పెట్టకండి అంటూ కాలేజీలో మైకు పట్టుకొని చెప్పిన నువ్వేనా ఇలా సందేహించేది? ఇతరులు "అన్నా చెల్లీ" అనుకుంటుంటే ఎందుకలా తమ మధ్య ఉన్న స్నేహానికి ఆ అప్రాకృతికమైన పేర్లు పెడతారు సమాజానికి భయపడి అని బాధ పడ్డ నీవేనా ఇలా ఆలోచించేది?
అభిరుచులు కలిసిన స్నేహితులు అబ్బాయైతే నీకేంటి? అమ్మాయి అయితే నీకేంటి? స్నేహంలో ఆనందం పొందటానికి వారు ఎవరైతే నీకెందుకు? నేను చెపుతా విను నీ ఈ అనుమానానికి అసలు కారణం. "ఆడ, మగల మధ్య ఏ సంబంధం అయినా సరే చివరికి శారీరిక సంబందానికే దారి తీస్తుంది" అన్న ఒక ఆలోచన ఎంత ఒద్దనుకున్నా నీలోంచి నీవు బయటకు తోయలేకపోతున్నావు. సగటు మనిషి ఆలోచనా ధోరణి అది. intelluctualgaa ఆ ఆలోచన తప్పు అని తెలిసినా మానసికంగా అది పోలేదు. మీరంతా ఈ సమాజములో ఈ విధంగా condition చేయబడ్డ pavlov కుక్కలు. మీరు deconditioning కావటానికి ఇంకా ఎత్తుకు ఎదగాలి మానసికంగా.
ఏమిటి? మనసా, వాచా, కర్మణా అన్నీ నీ భార్యతోనే అని బాస చేసావంటావా? అవును చేసావు. ఇప్పుడు నువ్వు త్రికరణ శుద్ధిగా లేవని ఎందుకు అనుమానం వచ్చింది? మీకు అభిరుచులు వేరయి సయోధ్య కుదరటానికి సమయం పడితే మాత్రం అలా అనుమాన పడాలా? ఇదేమీ మూడు గంటల సినిమా అనుకుంటున్నావా అన్నీ పది నిమిషాలలో సర్దుకుపోటానికి? ఇతరుల బ్లాగులలో చదవటం లేదా అభిరుచులు కలవని వారు, ముందు కలిగిన ఇబ్బందులను అధిగమించి, ఎంత సఖ్యతగా సంసారం చేసుకొంటున్నారో. మరెందుకంత అనుమానం నీ మీద నీ సంసారం మీద?
అసలు నిన్ను కాదు అనాల్సింది ఆ "మనసున మనసై, బ్రతుకున బ్రతుకై.........." అంటూ పాటలు రాసి, అలాటివి సినిమాలలో చూపి ప్రజలను ఇంతగా brain wash చేసే ఆ రచయితా/త్రులను అనాలి మీలాంటి వాళ్ళను పాడు చేస్తున్నందుకు. ప్రతి ఒక్కటీ అతికించినట్టు అభిరుచులు సరిపోయే జోడు దొరకటం అసాధ్యం అని ఎన్నడు గ్రహిస్తారు ఈ కాలం నాటి మీరు? ఎప్పుడు నేరుస్తారు సర్దుకు పోవటం అనే తీరు?
అభిరిచుల పునాది పైన నిర్మింపబడుతున్న ఈ రస రమ్య హర్మ్యాలను నీ ఈ అనుమానాలతో చిన్నా భిన్నం చేసే అధికారం నీకు లేదు. ఈ నీ అనుమానం నీకే కాదు అటు వైపు వారికి కూడా గొడ్డలి పేటని గ్రహించు.
మారుతున్న కాలంలో మీకు దొరికిన సువర్ణావకాశాలివి. అంతర్జాలము, బ్లాగు లోకము లాటి వినూత్న పరిణామాలు అభిరుచులు కలిసిన మీలాటి వారినెందరినో ఏకధారలో కలిపి, రసఝరిలో ముంచి తేల్చే నవీన భువన విజయాలు. అనవసర అనుమానాలతో నిన్ను, అవతలి వారినీ అవమానించకు, తెలుగు తల్లికీ, ఆ వాగ్దేవికీ మీరు చేస్తున్న సమిష్టి సువర్ణాభిషేకాలను కలుషితము చేయకు." అని చెప్పి ముగించి మాటా మాత్రమైనా చెప్పక అంతర్థానమైంది నా మనోజ.
"కొంచం శంకరాభరణం శంకర శాస్త్రి పాలు ఎక్కువైనట్టునాయి. అచ్చు ఆయన పలుకుల్లా వినిపిస్తున్నాయి మనోజ/నా మాటలన్నీ. ఇక విశ్వనాధ వారి సినిమాలకి కొంచం సెలవివ్వాలి" అనుకుంటూ గడియారం వైపు చూసా. బాబోయి అప్పుడే ఒకటిన్నర!!! ఇంక ఐదు గంటల్లో లేయాలి అని ముసుగు తన్ని పడుకున్నా సంతృప్త హృదయుడనై.
పెళ్ళంటే పందిళ్ళు,
సందళ్ళు, తప్పెట్లు
తాళాలు ........తలంబ్రాలూ..............
మూడే ముళ్ళూ.......ఏడే అడుగులూ..............
మొత్తం కలిపీ నూరేళ్ళూ.......
కాదమ్మా.
పెళ్ళంటే దొబ్బుళ్ళు
దెబ్బల్లు, కన్నీళ్లు
కొప్పుల్ల గొడవల్లు
కారాలు.......... మిరియాలూ.......
మూడే ముళ్ళూ..... ఏడే అడుగులూ.....
మొత్తం బాధల్లు నూరేళ్ళూ..................
-->సప్తస్వరాలకు అర్థాలున్నాయి అవి ఇదిగో:
స - సడ్జమం
రి - రిషభం
గ - గాంధారం
మ - మధ్యమం
ప - పంచమం
ద - దైతం
ని - నిషాదం
-->కందుకూరి వీరేశలింగం గారికి "గద్య తిక్కన" అనే బిరుదు కలదు.
-->"ఉత్కళ్" అని ఒరిస్సా తీర ప్రాంతాన్ని పిలుస్తారు.
-->మెడగాస్కర్(Madagaskar)కి లవంగాల దీవి(island of cloves) అని పేరు.
-->భారత దేశ చరిత్రలో ప్రప్రథమ చక్రవర్తి - మహాపద్మనందుడు
-->మన దేశంలోని సిక్కిం, మేఘాలయ రాష్ట్రాలలో రైలు మార్గాలు లేవు.
-->మొత్తం భూ ఉపరితలం 509,700,000 చదరపు కిలోమీటర్ల వైశాల్యాన్ని కలిగి ఉంది.
-->మన దేశంలో నిర్మించిన తొలి సంస్కృత చిత్రం - శంకరాచార్య
-->బ్రజిల్ దేశపు పూర్వనామం "డెరాడ శాండ కృజ్" (Derada Sanda Cruze).
-->నాగాలాండ్ రాష్ట్ర జానపద నృత్యం పేరు "రేంగ్మా".
